Ufak bir hücreydim. Can aldım ipek böceği oldum. Beslendim kendi kozamı yaptım. Ve şimdi o kozadan çıktım, kelebek oldum sizinle özgürlüğe uçuyorum.
Hayaldi benim için uçmak. Sadece kanatlarım olunca uçabileceğimi sanırdım. Anladım ki kanatsızda uçabilirmiş insan. Tıpkı kurbağanın miyavlaması, kedinin havlaması, balığın sürünmesi gibi. Ve bunun adı doğaymış, bunun adı hayat.
“İnsan insan derler idi
İnsan nedir şimdi bildim.”
Evet, bende sizinle uçmaya başladığım an, gökyüzünde nefes aldığım an, toprakla bir beden olduğum an, kendimin de doğa olduğunu fark ettiğim an insan nedir bildim.
Düşünüyorum hangi kelimeler anlatır ki doğayı daha güzel. Aslında kelime de bir doğa değil midir ya da doğa da bir kelime.
Ve ben doğaya ilk adımı sizinle attım. Sistem tarafından evcilleştirilmiş bir hayvan olarak özgürleşeceğim günü umutla bekliyorum ve mücadele ediyorum.
Bana uçmayı öğrettiğiniz bugün için teşekkürler.
Şimdi sıra bende.
Kanatlarımı daha kuvvetli savuracağım doruklarına sevdalandığım dağlara uçabilmek için.
Tuğçe Aktürk
19 Nisan 2014
Henüz hiç yorum yapılmamış